Η ζωή δεν είναι όμορφη.

Και ποιος μιλάει ε; Σκέφτεσαι.

Εδώ τα παιδιά πεθαίνουν στη Λιβύη και στην Ιαπωνία και σχετικά παντού, αλλά

πραγματικά δεν γίνεται αυτό να με χαροποιήσει και να σκεφτώ, εγώ δεν έχω προβλήματα.

Απλώς είναι αδύνατον.

Όλοι έχουμε προβλήματα...

Τι μπορείς να κάνεις όταν η ερωτική σου ζωή έχει μετατρέπει σε κάδο σκουπιδιών;

Και χωρίς έρωτα η ζωή είναι κενή, το πιστεύω.

Δεν ξέρω τι μπορώ να γράψω..μόνο να κλάψω θέλω.

Όταν αγαπάς άτομα που ξέρεις από την αρχή ότι ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δεν θα γυρνούσαν να σε κοιτάξουν, όχι μόνο λόγο εμφάνισης...αλλά γενικότερα, αλλά εσύ λες "Καλά σιγά, δεν με νοιάζει". και συνεχίζεις... μέχρι που τρως τα μούτρα σου. -ΠΑΛΙ.

Χτες με πλησίασε, με χάιδεψε στην πλάτη, μου χαμογέλασε.

Όχι επειδή νιώθει κάτι... απλώς έτσι πρέπει.

Ποοοοοοοο δεν με νοιάζει. Η φετινή χρονιά πάει κατά διαόλου , για τα ερωτικά τουλάχιστον και ΑΝΥΠΟΜΩΝΩ να μου συμβεί επιτέλους κάτι καλό...

Λυπάμαι για την απαισιοδοξία της ανάρτησης αλλά δεν γίνεται να υποκρινόμαστε