.

Dare to Dream

Sunday 20 November 2011

Σου'χει τύχει ποτέ, να μην μπορείς να ελέγξεις τα δάκρυα σου;
Σου'χει τύχει ποτέ, να νιώθεις μόνος;
Να έχεις την ανάγκη κάποιου, να σε πάρει αγκαλιά και να σου ψιθυρίσει σιγανά και απαλά
"όλα θα πάνε καλά."
Να νιώθεις πως αυτός ο κάποιος, είτε δεν υπάρχει, είτε δεν είναι πια εκεί για σένα, είτε δεν είναι με τον τρόπο που εσύ θες.

Σου'χει τύχει απλά τίποτα να μην είναι σωστό;
Σου'χει τύχει;

Saturday 5 November 2011

!

Μικροσκοπικά χεράκια αγγίζουν το λούτρινο αρκουδάκι
και μια γλυκιά μελωδία γλιστράει απ'τα παιδικά της χείλη.
Τα ματάκια της επερξεγάζονται τα περίεργα του κόσμου.
Χωρίς έγνοιες, στεναχώριες..
Θαρρώ πως με ζωγραφίζει τώρα.
Είναι πλάτη και κάτι σχεδιάζει κοιτώντας με επίμονα.
Ό,τι και να' ναι θα' ναι όμορφο.
Όλα μοιάζουν όμορφα από τα μάτια ενός παιδιού.
Όμορφα και απλά.
Αναμνήσεις κατακλύζουν τα μάτια μου.
Αναμνήσεις του τότε...
Των παιδικών ερώτων..
αυτές οι αθώες αγκαλιές, τα αθώα φιλιά στο μάγουλο.
Οι αθώες παιδικές καρδιές.
Μόνο γελαστές στιγμές.
Προσωπάκια μικρά, αγγελικά, χαρούμενα.
Ο Γιώργος, ο Δημήτρης, ο Χρήστος, η Δημιτριάννα, η Εύα.

Όμως τώρα πρέπει να φύγω..
Με φωνάζει η μικρή μου φίλη.
Με προσκαλεί να μπω στον κόσμο της.
Με τραβάει από το χέρι και με προσκαλεί..
Με προσκαλεί, για δύο λεπτά, δύο μοναχά λεπτά, να ξαναγίνω..παιδί.






<<Και άμα και εσύ έχεις την ευκαιρία, κάντο. Χάσου εκεί μέσα. Είναι όμορφα.>>

Followers

ΕΓΩ

My photo
Κάθε φορά που χάνομαι μεσά στις σκέψεις τρελλένομαι... όχι πως με ενοχλεί, όχι. Απλώς στο χαρτί ΞΕΣΠΑΩ