ΣΚΙΕΣ, ΜΑΥΡΕΣ ΦΙΓΟΥΡΕΣ

Στέκεσαι στο σκοτάδι της νύχτας, ολομόναχος.

Κάτι περιμένεις, ή κάποιον.

Πέρασαν ήδη 15 λεπτά... τίποτα.

ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΟ ΜΑΥΡΟ ΦΟΝΤΟ.

Ω, μα δες καλύτερα.

Δύο φιγούρες ζωγραφισμένες με μαύρη σκιά πλησιάζουν.

Είναι ένας ψηλός άντρας και μια κοντή γυναίκα.

Πλάθεις τα χαρακτηριστικά τους στη φαντασία σου.

Καφέ μαλλιά, φουντωτά, μοιάζει με την μητέρα σου.

Την φαντάζεσαι να έρχεται.. να σε πνίγει στην αγκαλιά της.

Αστράφτεις και χαμογελάς.

Ο άλλος ο κύριος -όρκο θα πέρνα- πως είναι ίδιος ο πατέρας σου.

Πλέον είσαι σίγουρος και ανυπομονείς

Όμως, αν δεν είναι αυτοί; Αν απλώς θες ν

α τους δεις;

Αν είναι δύο απαίσια τέρατα της νύχτας;

Φοβάσαι, κρύβεσαι, τρέχεις !

Απότομα σταματάς. Αν είναι οι γονείς σου; Οι μαύρες φιγούρες

σε πλησιάζουν και σιγά-σιγά φωτίζονται Είναι πολύ κοντά.

ΣΕ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΝΕ.

Είναι δύο άγνωστοι.

Συνεχίζεις να περιμένεις, μόνος.

ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ.

Να προσέχεις...

Τι να πω. Ο έρωτας πλήγμα σοβαρό...

Τις περισσότερες φορές ψευδιάσθηση.

Ένα όνειρο καλά φτιαγμένο.

Ένα ψέμα.

Για μια ακόμα φορά.

Γεια σου μηδενικέ λαέ που διαβάζεις και εσύ -σκουπίδια-.

Το λέω πραγματικά εχώ προσπαθήσει τόσες πολλές φορές να κάνω blog και να το κρατήσω

αλλά κάθε φορά προκύπτουν δύο προβλήματα:

α) ξεχνάω τον κωδικό.

β) με χακάρουν. (το οποιό είναι και το πιο εκνευριστικό.)

Αλλά σκοπεύω να κρατήσω αυτό. Ελπίζω.

Αυτό για'μένα είναι ένα μέρος έκφρασης

και ας πούμε θα'ναι ωραιά μετά από χρόνια να το βλέπω

και να γελάω :-)

Αυτά για τώρα.

Με λένε Μαρία και εχώ ΠΟΛΛΕΣ καλλιτεχνικές ανησυχίες φίλοι μου.

Θα τα πούμε