Μια σκιά..

Σε βλέπω δίπλα μου. Σκουπίζεις το δάκρυ που τρέχει στο μάγουλο μου.
Μου χαμογελάς. Τίποτα πια δεν θα είναι ίδιο.

Τα πάντα όμως σκοτεινιάζουν . Τρομοκρατημένη σε ψάχνω στα τυφλά.
Φωνάζω το όνομα σου απελπισμένα.. με όση δύναμη μου έχει μείνει.

Ζωγραφίζοντας τη μορφή σου στο μυαλό μου, κλείνω τα μάτια και σε βλέπω δίπλα μου.
Με ηρεμείς. Μου χαμογελάς. Μια ζεστασιά περικυκλώνει την καρδιά μου.
Τίποτα πια δεν θα είναι ίδιο.

Ανοίγω τα μάτια. Σκοτάδι και πάλι.
Άραγε τι να σημαίνει αυτό;
Πως μακριά σου, πεθαίνω αργά και αθόρυβα; Πως μέσα σε μια σκοτεινή τρύπα
βυθίζομαι ακόμα πιο πολύ μέρα με τη μέρα; ή μήπως πως ποτέ δεν σε είχα
και ποτέ δεν θα σ' έχω. Αληθινά;

Ο μόνος γνώστης ο χρόνος. Ο μόνος συνεργός του η μοίρα.
Κάθονται δίπλα-δίπλα και υφαίνουν. Εμείς αμέριμνοι ζούμε.
Δίχως να ξέρουμε τι μας επιφυλάσσουν
Τα παίζουμε όλα στα τυφλά, ρισκάρουμε.
Και αν χάσουμε; Βυθιζόμαστε στο μαύρο.
Και μετά; Και μετά... δεν έχω ιδέα.

Στου ονείρου μου τον κόσμο όμως, είσαι πρωταγωνιστής
Με προσέχεις εκεί, με αγαπάς εκεί.
Και όταν ξυπνάω, απομένω μόνη μου με μια σκιά ελπίδας να σκεπάζει το μυαλό μου.

Μια σκιά ελπίδας που ίσως μετατραπεί σε μια μαύρη σκιά στην καρδιά μου.
Μια σκιά, που ο χρόνος θα αποφασίσει τη ρόλο θα παίξει...

Οπότε έλα. Πάρε το μαχαίρι και ξέρεις τι να μου κάνεις με αυτό.





-Μ

http://www.youtube.com/watch?v=xG6ohRdAH-g&feature=related
Μη ξημερώνεις ουρανέ. Άδεια η ψυχή μου το δωμάτιο άδειο.

Θα ξανα'ρθεις μόλις πάλι νυχτώσει.

Μόνο εκεί σε βλέπω καλή μου...