Μια ψυχή.

Μια ψυχή κολυμπάει στον ωκεανό.

Περιφέρεται, βουτάει... και πάλι στην επιφάνεια.

Μια ψυχή πετάει στα βουνά. Γλύφει τις κορυφές των πιο υψηλών βουνών.

Αυτές τις κορυφές που δεν μπορούσε ποτέ να φτάσει.

Μια ψυχή περιφέρεται, πετάει, κολυμπάει, ζει κι όμως δεν ζει.

Είναι πια ελεύθερη.

Και κάτω όταν κατεβαίνει, στην μουντή καθημερινή ζωή βρίσκει τους ανθρώπους της.

Αυτούς τους μονάκριβους αγαπημένους της.

Υφαίνει χαμόγελα στα πρόσωπα τους..

Υφαίνει γαλήνη στις ψυχές τους.

Και ύστερα ξαναφεύγει, ολοκληρωμένη

Και τώρα γράφω για αυτήν την ψυχή, που ζει ακόμα μέσα μου.

Ζει μέσα σε όλους όσους την αγάπησαν.

Και θα ζει, ίσως για πάντα.

Ή μάλλον, όχι ίσως.

Σίγουρα.