Τα απρόοπτα..

Είναι ορισμένα γεγονότα τα οποία ποτέ δεν θα πίστευες πως θα μπορούσαν να συμβούν.

Κι' όμως! Λίγο αλλοιωμένα; Ναι.

Λίγο διαφορετικά; Ναι.

Αλλά και;

Απλά σκάσε, χαμογέλα και ζήστο.

Άλλωστε γι' αυτό δεν είναι ενδιαφέρουσα η ζωή;

Εκεί που είσαι άπειρα λυπημένος, να σκέφτεσαι πως δεν γίνεται, κάποια στιγμή θα είμαι καλά.

Κάτι καλό θα γίνει.

Και όταν είναι τα πάντα τέλεια, κλείσε τα μάτια, ζήστο, γιατί συνήθως οι ωραίες στιγμές

χάνονται μέχρι να ανοιγοκλέισεις τα μάτια σου...

Στο κλάσμα ενός δευτερολέπτου τα πάντα μπορούν να αλλάξουν.

Να το θύμασαι αυτό.

Μ'αρέσει να κοιμάμαι . ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΗΣΥΧΗ

Μια ψυχή.

Μια ψυχή κολυμπάει στον ωκεανό.

Περιφέρεται, βουτάει... και πάλι στην επιφάνεια.

Μια ψυχή πετάει στα βουνά. Γλύφει τις κορυφές των πιο υψηλών βουνών.

Αυτές τις κορυφές που δεν μπορούσε ποτέ να φτάσει.

Μια ψυχή περιφέρεται, πετάει, κολυμπάει, ζει κι όμως δεν ζει.

Είναι πια ελεύθερη.

Και κάτω όταν κατεβαίνει, στην μουντή καθημερινή ζωή βρίσκει τους ανθρώπους της.

Αυτούς τους μονάκριβους αγαπημένους της.

Υφαίνει χαμόγελα στα πρόσωπα τους..

Υφαίνει γαλήνη στις ψυχές τους.

Και ύστερα ξαναφεύγει, ολοκληρωμένη

Και τώρα γράφω για αυτήν την ψυχή, που ζει ακόμα μέσα μου.

Ζει μέσα σε όλους όσους την αγάπησαν.

Και θα ζει, ίσως για πάντα.

Ή μάλλον, όχι ίσως.

Σίγουρα.