-

Ίσως, κάποτε, κάπου.

Σ'αγαπάω τώρα για το τώρα.

Το μετά; Άγνωστο με κεφαλαία.

Σε θέλω, όμως δεν σ'έχω.

Δεν θα προσπαθήσω να σε ξανα αποκτήσω.

Αλλά ίσως, κάποτε κάπου, ο έρωτας μας θα ανθίσει.

Με τον τρόπο που και οι δυο μας ονειρευτήκαμε.

Και ύστερα τα χρόνια βύθισαν τα δόντια τους

στην σάρκα μας και το τώρα πέθανε.

Αλλά....

Ίσως....

Κάποτε.....

Κάπου....

να κατορθώσω να σε κάνω ευτυχισμένο....

.

Σα καταιγίδα περιπλανήθηκρε, παρεξευνεύτηκες, διόρθωσες,

ότι μπορούσες τρανέ.

Μα στου κόσμου τη απάθεια ξεψύχησες, δολοφονήθηκες.

Αλλά με το να σκοτώνεις έναν άνθρωπο, δεν σκοτώνεις τις ιδέες του.

Και οι δικές σου αθάνατες, ζούνε.

Hasta la victoria siempre, Che Guevara.

Σ'έχασα.

Σε γνώρισα, σε ερωτεύτηκα, με ερωτεύτηκες, σε αγάπησα,με αγάπησες, σε μίσησα, σε ένιωσα, σου μίλησα, μου μίλησες. Σ'ΕΧΑΣΑ και Μ'ΕΧΑΣΕΣ.

Σε βρήκα, με βρήκες, σου μίλησα, μου μίλησες, μου χαμογέλασες , σου έγνεψα, σε ονειρεύτηκα, Σ'ΕΧΑΣΑ και νόμιζες πως με έχασες...

Σε ξαναβρήκα, σου μίλησα. Με αγνόησες. Σε μίσησα. Αδιαφόρησες... και για άλλη μια φορά... πνιγμένα δάκρυα, πνιγμένες ελπίδες. Μόνο καμμένες αναμνήσεις και σύννεφα καπνού..

Ένα παιχνίδι η ζωή και σε έχω κοντά μου για άλλη μια φορά.

Μου μιλάς, σου μιλάω. Με αγκαλιάζεις. Δακρύζω. Δεν το βλέπεις.

Και τώρα.. νιώθω πως σε ξαναχάνω. Φόβος.

Νιώθω να ξαναχάνω το χαμόγελο σου

τα μάτια σου

την μυρωδιά σου

την αίσθηση πως είσαι κάπου κοντά μου.

Φόβος.

Ένα άρρωστο παιχνίδι.

Ένας ανελέητος, άθλιος φαύλος κύκλος.

Σ'αγαπήσα, προδώθηκα, έκλαψα.

Και σε έχασα.

Αλλά το τραγούδι μας, συνεχίζει να παίζει με φόντο τον μαύρο ουρανό....

Και συνεχίζει....

και συνεχίζει...........

-Μ