Για τον Έρικ.

Ξαφνικός χτύπος.

Ξαφνικός πόνος.

Τα μάτια μου σ' αντίκρισαν έτσι όπως δεν ήθελαν να σε αντικρίσουν ποτέ.

Μόνο, πληγωμένο, να κείτεσαι στο πάτωμα και κραυγές πόνου να συνοδεύουν τα δάκρυα σου.

Έτρεξα κοντά σου, σαν άνεμος. Φοβήθηκα.

Ξάπλωσα δίπλα σου και με μανία σου ψιθύρισα πως όλα θα πάνε καλά.

Όλα έπρεπε να πάνε καλά.

Η ζωή γλιστρούσε από τα χείλη σου.

"Όχι!", φώναξα.

Με τράβηξαν πίσω. Προσπάθησαν να με ηρεμήσουν.

Μου είπαν πως δεν πέθανες. Είχαν δίκιο.

Δεν πέθανες.

Άλλαξες.

Δρόμος

Διανύω δρόμους.

Δρόμους όχι βουτηγμένους σε αναπνοές φύσης

και όχι σε αποβράσματα πράσινα.

Δρόμους που πνίγονται στην άσφαλτο

Η άσφαλτος νίκησε στον αγώνα.

Κι ας έπαιξε άτιμα.

Ήταν πιο δυνατή.

Η φύση όμως είναι πιο όμορφη.

Το ξέρετε.

Πινακίδες του STOP, πινακίδες που μου ορίζουν, που με αναγκάζουν να τρέχω με 60 και 70

κατακλύζουν τα μάτια μου σε σημείο όπου κι όταν τα μάτια μου κλείνω

βλέπω νούμερα, νόμους, λόγια.

Για να προστατέψουν το ανθρώπινο είδος, λένε.

Μάταια. Αυτό δε σώζεται με τίποτα.

Τι και αν τρέχω με 200;

Θα πεθάνω- λένε.

όμως δεν γνωρίζουν τον τρόπο.

Στα αυτιά τους όροι άγνωστοι.

Θα πεθάνω ΕΛΕΥΘΕΡΗ και θα ξέρω πως δεν ήμουν μια απ' αυτούς.

Τα στρατιωτάκια, τα πιόνια.

Ναι. Αυτό είναι.

-Μ

(Αναμένεται διαφορετικό βίντεο.)

Α.

όλες οι αμφιβολίες εξαφανίστηκαν.

αυτό το γιγάντιο ερωτηματικό μετατράπηκε σε θαυμαστικό.

δεν είσαι ακόμα σίγουρος, αλλά τώρα ξέρεις.

όταν κλαίω σε χρειάζομαι.

όταν είμαι χαρούμενη σε χρειάζομαι.

όταν πέφτω σε χρειάζομαι.

Καλώς κακώς, έγινες κομμάτι στην ζωή μου.

Και αν το γυαλί σπάει, με προσπάθεια, ίσως φτιάχνετε.

Και αν πληγώθηκες, και αν πληγώθηκα, τίποτα πια δεν έχει σημασία.

Δεν υπάρχει χρόνος!

Δεν υπάρχει τίποτα, και την ίδια στιγμή ύπαρχει.

Τίποτα δεν έχει νόημα, αλλά .... ταυτόχρονα, έχει.

Σ'αγαπάω. Και αυτό είναι αρκετό. Για μένα.

-M-

Δεν ανήκουμε πουθένα. Και ίσως αυτό είναι που μας ενώνει τόσο πολύ.

ΚΑΚΟΣ ΣΥΝΧΡΟΝΙΣΜΟΣ.

ΟΧΙ

Σας έχει τύχει ποτέ, να γίνει κάτι, κάτι ασήμαντο, κάτι καθημερινό, κάτι ...φυσιολογικό, αλλά σε εσάς να φαίνεται αλλιώς, και απλώς να μην μπορείτε να το βγάλετε από το μυαλό σας.

Αλλά είναι λάθος.

Είναι λάθος

λάθος

λάθος

ΛΑΘΟΣ.

Αλλά σας έχει τύχει;

Εμένα, δυστυχώς ...ναι.

Ίσως αυτή η δίψα για το απογορευμένο που έχει το είδος μας να τα κάνει τόσο σκατά!

(Επίσης ΝΑΙ γύρισα!)

Μονοπάτια.

Μονοπάτια, επιλογές, μέλλον, φιλίες, έρωτες.

Πώς ξέρεις πως έχεις διαλέξει το σωστό μονοπάτι;

Πώς ξέρεις πως δεν είσαι σε λάθος δρόμο;

Πώς ξέρεις πως δεν έχεις χάσει κάτι που ήθελες περισσότερο, στο άλλο μονοπάτι που αρνήθηκες να ακολουθήσεις;

ΠΩΣ ΞΕΡΕΙΣ;

Μάλλον δεν ξέρεις, και αυτό είναι που σε βασανίζει!

Φόβος & Ρίσκα...